Wzorzec rasy beagle 161 FCI

WZORZEC RASY BEAGLE WG FCI

Wzorzec FCI nr 161 /27.01.2011/GB BEAGLE

Wersja polska luty 2011

Pochodzenie: Wielka Brytania.

Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010

Użytkowość: Pies gończy.

Klasyfikacja FCI: Grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.

Sekcja 1.3. Małe psy gończe. Obowiązują próby pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Sądzi się, że beagle powstał w drodze selekcjonowania najmniejszych foxhoundów do polowania z pieszym myśliwym, najczęściej na zająca. Do dzisiaj wykorzystywany jest do polowań w sforach, często organizowanych przez rozmaite stowarzyszenia i instytucje. Jest to mały pies pełen energii, entuzjazmu i wigoru, zawsze gotów do każdego zajęcia. Wszystkie cechy tego psa powinny składać się na obraz sportowca, a nie ma piękniejszego widoku niż sfora beagle gnająca za zdobyczą z głowami przy ziemi i ogonami postawionymi sztywno do góry. W czasie panowania Henryka VIII i Elżbiety I istniały także beagle szorstkowłose, niektóre tak małe, że mieściły się w kieszeni kurty myśliwskiej. Z czasem beagle stały się większe, ale do dzisiaj zdarzają się w miotach osobniki małe, nazywane „kieszonkowymi”.

WRAŻENIE OGÓLNE: Mocny, zwartej budowy, pies gończy, raczej szlachetny, nie ociężały.

WAŻNE PROPORCJE: Długość czaszki od guza potylicznego do stopu możliwie taka sama jak długość kufy do czubka nosa. Odległość od podłoża do łokcia wynosi ok. połowy wysokości w kłębie.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT: Wesoły, odważny, energiczny i zdecydowany, czujny i inteligentny. Ruchliwy i sympatyczny. Jego specjalnością łowiecką jest gonienie po śladzie, głównie zajęcy.Temperament zrównoważony; nie agresywny ani bojaźliwy.

GŁOWA: Średniej długości, mocna, ale nie ciężka, delikatniejsza u suk, pozbawiona zmarszczek i fałd.

Mózgoczaszka: Czaszka: Lekko wysklepiona, średniej szerokości z nie znacznym guzem potylicznym. Stop wyraźnie zaznaczony, najlepiej, gdy znajduje się w połowie długości głowy. Trzewioczaszka: Nos: szeroki, pożądany czarny, ale u jasno umarszczonych psów może być jaśniejszy; nozdrza szerokie. Kufa: nie spiczasta. Wargi: umiarkowane obwisłe. Uzębienie: szczęki mocne, z doskonałym, regularnym zgryzem nożycowym. Siekacze ustawione pionowo. Oczy: ciemno brązowe lub orzechowe, dość duże, nie są osadzone głęboko, ani wyłupiaste, szeroko rozstawione, o łagodnym i miłym wyrazie. Uszy: długie, z zaokrąglonymi końcami, osadzone nisko, sięgające w pozycji wyciągniętej prawie końca nosa, cienkie i zwisające wdzięcznie blisko policzków.

SZYJA: Dostatecznie długa, aby umożliwić psu swobodne tropienie, lekko łukowata, z nie wielkim podgardlem.

TUŁÓW: Dobrze związany, wyważony.

Grzbiet: prosty i poziomy.

Lędźwie: krótko związany, harmonijne mocne i giętkie.

Klatka piersiowa: głęboka, sięga poniżej łokci.

Żebra: dobrze wysklepione i zachodzące daleko do tyłu.

Brzuch: nie nadmiernie podkasany.

OGON: Mocny, średniej długości. Osadzony wysoko, noszony wesoło, lecz nie zakręcony ani nachylony ponad grzbietem. Dobrze porośnięty włosem, szczególnie na spodniej stronie.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie:

Łopatki: Skośnie ułożone nieprzeładowane.

Łokcie: Mocne, niewykręcone na zewnątrz ani niepodstawione pod tułów.

Przedramię: Kończyny przednie proste, pionowe o okrągłym kośćcu.

Śródręcza: krótkie.

Łapy: mocne i zwarte, dobrze wysklepione o mocnych opuszkach – nie zajęcze, pazury krótkie.

Kończyny tylne:

Uda: muskularne.

Stawy kolanowe: dobrze kątowane.

Stawy skokowe: mocne, nisko umieszczone, równoległe.

Łapy: mocne i zwarte, dobrze wysklepione o mocnych opuszkach – nie zajęcze, pazury krótkie.

CHODY: Grzbiet w ruchu mocny i prosty, niekołyszący się. Akcja frontu swobodna o długim wykroku, równoległe i niska; mocny napęd kończyn tylnych. Pies nie może poruszać się wąsko tyłem ani plątać lub zbyt wysoko podnosić kończyn przednich.

SZATA:

Sierść: Krótka, gęsta, na każdą pogodę.

Maść: Trójbarwna (czarna, płowa i biała) błękitna, płowa i biała; biała w łaty: borsucze, zajęcze, cytrynowe; cytrynowa z białym, czerwona z białym, płowa z białym, czarna z białym, jednolicie białym.

Wszystkie wyżej wymienione kolory z wyjątkiem czysto białego mogą być przesiane. Żadna inna maść niedopuszczalna. Koniec ogona biały.

WYMIARY:

Wysokość w kłębie (pożądana) - minimalna 33 cm, - maksymalna 40 cm.

WADY: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane, jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa i zdolności do wykonywania pracy, do której był przeznaczony.

WADY DYSKFALIFIKUJĄCE:

- Agresja lub wyraźna lękliwość

- Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane. N.B. Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne w mosznie.